Teşekkürler Kemal Ağabey
Teşekkürler
Kemal Ağabey ;
Direk başlıyorum içim tıklım tıklım Kemal Ağabey. Ne kadar
önemsiz olduğumu hatırlattı bana. Gerçi önemli hissettiren de oydu. Neden ? Ağız
dolusu küfürlerim olsa da söyleyemem ki. Gözüm gözüne değse sancılanırım, ben
kötülük edemem. Çünkü iyi bir adam
olmak zorundayım. Annem hep ‘önce iyi
bir adam ol’ derdi. Doktor ol, mühendis ol demedi Kemal Ağabey iyi bir adam ol dedi. Kalbi yarımdır
annemin bir çocuğunun toprağını sular her ay, etrafındaki otları yolar, sonra
konuşur onunla, en son açar ellerini dua eder. Bu coğrafyada ne kadar fazla
ölüm var be Kemal Ağabey. Kötülükleri gördükçe daha sıkı sarılıyorum iyi bir
adam olmaya.
Bu kadar kötü bir dünyada öyle iyi birisi çıktı ki karşıma
ona da sarıldım ben. Aşık oldum bunca ölümün arasında. O da sarıldı bana. Sonra
istemedi sarılmamı, sarılmayı. Gitmemi istedi. Gidemedim be Kemal Ağabey
gidemedim. Bekledim onu. Hiçbirşey yapamadım. Ağlamama engel oluyorum sadece ,
annem görmesin üzülür. Bir tarafı yarım, diğer tarafınıda ben acıtmayayım.
Bekledim onu evinin köşesindeki caminin önünde, beklerken
camii ile dertleştim. O camii hüzünlendi, beni gördü 1973’ten beri neler neler görmüş beni de
gördü. Ne ölüler, ne dostluklar, ne
kavgalar, ne sevgililer, ne sarhoşlar, ne bekleyenler görmüş. Çok konuştuk 12
Eylül'ü bile görmüş Kemal Ağabey. Beni kırmızı bir karanfille çam ağacının
dibine çökerken gördü. Onu ne kadar çok
canım acıya acıya sevdiğimi gördü. Beni
ona sorar mı Kemal Ağabey ? Sormaz ben biliyorum. Beni özler mi ? Özlemez de
zaten. Ben onu beklerim Kemal Ağabey. Gelmeyeni beklemek değil midir aşk ?
Kemal Ağabey ?
Tekrar teşekkürler Kemal Ağabey.
Kabul görmeyen yazılar. (OT Dergi'de Kabul Görmedi.)
Yorumlar