Bucaksız Umutsuz

Ben seni gördüğümde veli toplantısı kağıdı görüyorum. Parçamız kopmuş da dolmuş yeryüzüne şahane varlığıyla. Ben bunları ilk defa sende gördüm. Sokaktan yürüdüm bir asitli asırla yoksun. Sensiz. “İnsan öldüğü yaşta kalır.” Öleyim ben bu yaş ideal. Yaşadığım kahır, taştı kulbuna değiyor. Sen hep güleç kal. Tebessümü misyon bil. Sancısam da sönsem de ve ben düştüm yine teşekkürle bir kaybedişle. Çok gizliymiş doğuştan kalp kayıp oluşum bulanın kaybedişi, ve senin anne oluş düşün. İlk nasihatin doğuyor serpilince parçan. Susmak daha iyi. Sustuğum yerden sardım cesedimi. Karanlığa çakılmış bir yokuşta ay. Kabuğu kırılmamış mutluluk; varlıkla olmadın yoklukla doğur beni, toprakla karıştırdıktan sonra karanfilin gövdesinde.

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

OLSUN DA GÖR

Göç

Cırcır Böceği ve Mitolojik Kadınlar (III)