Bucaksız Umutsuz
Ben seni gördüğümde veli toplantısı kağıdı görüyorum.
Parçamız kopmuş da dolmuş yeryüzüne şahane varlığıyla. Ben bunları ilk defa
sende gördüm. Sokaktan yürüdüm bir asitli asırla yoksun. Sensiz. “İnsan öldüğü
yaşta kalır.” Öleyim ben bu yaş ideal. Yaşadığım kahır, taştı kulbuna değiyor.
Sen hep güleç kal. Tebessümü misyon bil. Sancısam da sönsem de ve ben düştüm
yine teşekkürle bir kaybedişle. Çok gizliymiş doğuştan kalp kayıp oluşum
bulanın kaybedişi, ve senin anne oluş düşün. İlk nasihatin doğuyor serpilince
parçan. Susmak daha iyi. Sustuğum yerden sardım cesedimi. Karanlığa çakılmış
bir yokuşta ay. Kabuğu kırılmamış mutluluk; varlıkla olmadın yoklukla doğur
beni, toprakla karıştırdıktan sonra karanfilin gövdesinde.
Yorumlar