Hayat

 

Daktiloya çekilmiş kağıdın arkasında şu dörtlük vardı;

Yüzün, sevginin armasıydı

Yüzün, iyiliğin atlası

Hüzün yabancı değil bana

Hep kursağımda duran

‘Kaçıncı kilometresi bu kağıdın?‘ Başlıyordu yazı hakikaten kağıdın köşeleri yıpranmış bıraz nemli ve hamura dönmek üzereydi. Ön yüzündeki daktilo vuruşları ve arka yüzündeki mürekkep iç içe girmiş hiç okunaklı olmayan bir el yazısını iyice zorlaştıran bir hale sokuyordu. ‘Kaç tren, kaç vapur, kaç troleybüs ve kaç otobüs. Vay ki ne vay! Demek böylesine demleniyor hatıralar sonra böyle sağılıyor imbiğinden en sonunda süzgün icmal. Bödge, hala körpe midir?’ Kelimelere bakılırsa sizin de takdir edeceğiniz gibi yakın geçmiş. Bödge ise çağ ve zaman anlamına geliyor ayrıca troleybüs ise İstanbul, Ankara, İzmir ve Malatya’da faaliyet göstermiş. Yıllara ortalama olarak değerlendirdiğimiz de ise başlangıçları 1954 İzmir, 1961 İstanbul, 1947 Ankara ve 2015 Malatya. Malatya ihtimali tabi ki de manasız kısmına giriyor. Vapur ise Ankara ihtimalini biraz daha düşük tabi ki şehirler arası seyahati de göz arda etmemeliyiz.

‘Dalgalar kıyıya paralel hayalet-i ruhiyen ise ruhuma. Şu ikindi vakti gökyüzünden düşüyor güneş, kocaman bir ümit gibi.’ Böylelikle Ankara ihtimali de biraz daha kesikleşti.

Sayfa sonu şöyle bitiyor;

‘Portakal renginde, sinesinde kırmızının tüm tonları

Sen olsaydın eğer o gün

Terzide diktirdiğim bu ruhum dik duracaktı’

Ön yüzünde ise ne tarih vardı ne bir ipucu. Hukuk bürosu çalışanı olabilirdi. Hakim yahut savcı. Belki de vekil? Hemen hukukçu bir arkadaşıma danıştım, o da ben pek anlamam diye başka birine yönlendirdi. Duruma pek mana veremese de, yanıtladı. Bakanlardan ve partisizlerden seçileceği üzerine bir satır arasında 1960 anayasası olacağını iletti.

 

Daktilo ile çekilmiş son kısımda

et la vie, c'est la vie...

Ve hayat, hayattır.

Yazıyordu, bir film repliği olduğunu öğrendim. 1962 yapımı bir film. Vivre sa vie

 

Neredeydi İstanbul? İzmir? Ankara? Bilmiyorum ama duygusu çok yakındı. Bu eskiceden aldığım çantanın içinden çıkan mektup başka bir eskiciye ulaşıncaya kadar, hoşça kalın.