İthaf / Cahit Irgat

İthaf

Cahit Irgat

Niçin yaşadığını, öldüğünü bilmeyen

dert çeken dost

Çürüyen dost,

Sizin için söylüyorum

Milyonlarda harp ölüsü adına

İyiliğin, kardeşliğin, ümiden

Aynı hakkın, hürriyetin

insanlığın şarkısını

II

Biz insanlar

Bir avucun

Beş parmağı kacar kardeş

Boyun eğmiş, razı olmuş

Gömülmüşüz çamuruna alın terinin

Mayasına hamuruna kara ekmeğin.

Fabrika bacaları çatlayacak hırsından

Sefaletler, felaketler ve kötü niyet

Her gün götürüyor içimizden birini

Şu fabrika, şu vapur, lokomotif düdüğü

Şarkısını tekrarlıyor ezilmişler şehrinin.

IX

Mevyesini esirgeyen ağaca

Omuz veremiyoruz,

Bunun için adımız kötüye çıktı

Tecrit kamplarında çıldırdı

İşçiler, talebeler, genç kızlar

XIII

Anne girmem bu oyuncak dükkanına

Orda toplar, tayyareler, tanklar var.

Seviyorum söğüt dalı atımı

Tekme atmaz, ısırmaz

Ben yaşamak istiyorum

Ağaç gibi sessiz sessiz ve rahat

Karınca kararınca değil,

serile serpile boylu boyumca.

Anne girmem bu oyuncak dükkanına

orda toplar, tayyareler, tanklar var.

XXI

Gül be toprak, gül yüzüne

Öp elini çiftçinin.

Gül be güneş saz benize

Gül de güller açılsın.

Kahvede kağıt açan avare

Şu duvarcı, arabacı, amele

Bel bağlamış yedi karış ömüre.

Biz de bakabilelim

Bir ışıklı pencereden

Bize de pay düşmeli

Şehirlerden, caddelerden, denizden.

İnsan insan paylaşalım

Yaşamayı, komşuluğu, dostluğu

Bağdaş kurup yan yana

Bir sahandan yiyelim

Dünyamızın sofrasında.